Friday, November 8, 2013

"Πάνω από τα κεφάλια τους"


«[Οι εργάτες] απόδειξαν πως η ήττα του Ιούνη 1848 τους είχε κάνει για χρόνια ανίκανους για πάλη και πως η ιστορική πορεία θα πρέπει να συνεχίσει το δρόμο της περνώντας πρώτα-πρώτα πάνω από τα κεφάλια τους»
- Κ. Μαρξ, "Ταξικοί Αγώνες στη Γαλλία από το 1848 ως το 1850"

«Μόνο αφού βουτήχτηκε στο αίμα των εξεγερμένων του Ιούνη η τρίχρωμη σημαία έγινε η σημαία της ευρωπαϊκής επανάστασης, η κόκκινη σημαία»
- Κ. Μαρξ, "Ταξικοί Αγώνες στη Γαλλία από το 1848 ως το 1850"

Μερικοί αναγνώστες θεώρησαν "υπερβολικό" το άρθρο μας για τη συμπεριφορά του ΣΥΡΙΖΑ.

Εμένα δεν με ενδιαφέρει και τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ αυτός καθεαυτός. Περισσότερο με ενδιαφέρουν οι αυταπάτες ότι τάχα ο ΣΥΡΙΖΑ θα προσφέρει έναν "καλύτερο καπιταλισμό", όπως τάζει προεκλογικά. Αυτές οι αυταπάτες δείχνουν πόσο πίσω βρίσκεται το εργατικό κίνημα σήμερα, και το γιατί θα ισοπεδωθεί εύκολα, όπως στη χρεωκοπημένη Γαλλία του 1850 που περιέγραφε ο Μαρξ (βέβαια, 20 χρόνια μετά οι εργάτες της Γαλλίας πέταξαν στην άκρη τις ψευδαισθήσεις τους, σήκωσαν την κόκκινη σημαία και δημιούργησαν την "Παρισινή κομμούνα". Αλλά αυτό τους πήρε...20 χρόνια, και μέχρι τότε έτρωγαν το ένα χαστούκι μετά το άλλο).

Τέλος πάντων, αυτό που θα ήθελα να γράψω σε αυτό το άρθρο, είναι ότι κανένας, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε οποιοσδήποτε άλλος, μπορεί να προσφέρει έναν "καπιταλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο".

Ο καπιταλισμός, σε παγκόσμιο επίπεδο, έχει πετάξει το "ανθρώπινο" πρόσωπο του, βάζοντας τους εργάτες να ανταγωνίζονται μεταξύ τους ποιος είναι πιο ανταγωνιστικός. Σε αυτή τη μάχη, στο παγκόσμιο "Κολοσσιαίο" της παγκόσμιας αγοράς, ξεχωρίζουν δύο μονομάχοι: Οι εργάτες της Ασίας, που είναι φτηνοί, και οι εργάτες της Γερμανίας, που παράγουν πιο εξειδικευμένα/ποιοτικά προϊόντα.

Οι υπόλοιποι θα αφεθούν να πεινάσουν, μέχρι κάποιοι εξ αυτών να ψοφήσουν, και οι υπόλοιποι να αναγκαστούν, λόγω της πείνας τους, να αποδεχτούν την "κινεζοποίηση" τους σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο βαθμό.


Αυτό είναι μια παγκόσμια τάση-διαδικασία του καπιταλιστικού συστήματος, και δε μπορεί ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε κανένας να την ανατρέψει, αν δεν ανατρέψει συνολικά τον καπιταλισμό.


Για παράδειγμα, μπορεί πχ ο ΣΥΡΙΖΑ να βγει κυβέρνηση, και η "αριστερή κυβέρνηση" αυτή να νομοθετήσει αύξηση μισθού, αύξηση φορολογίας για τις επιχειρήσεις, κτλ.


Μόλις όμως η κυβέρνηση πάρει τέτοια μέτρα, οι επιχειρήσεις θα φύγουν σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό απ' ότι τώρα, ή θα κλείσουν (γιατί δε θα μπορούν να βγάλουν αρκετά κέρδη για να σταθούν).


Να λοιπόν γιατί δε μπορεί σήμερα να εφαρμοστεί "κοινωνική πολιτική" από κανένα κόμμα μέσα στον καπιταλισμό. Είτε με τον έναν, είτε με τον άλλο τρόπο, "τα βαμπίρ του καπιταλισμού χρειάζονται αίμα", για να το πω και λίγο φαντασμαγορικά.


Για να πούμε βέβαια και του στραβού το δίκιο, μια αριστερή κυβέρνηση θα μπορούσε πχ να περιορίσει κάπως τους "νταβατζήδες", θα μπορούσε να κάνει μια μικρή έστω κάθαρση στην αστυνομία, θα μπορούσε να διώξει πολλά "πράσινα" και "γαλάζια" παιδιά και ρουσφετολόγους (αν και ο ΣΥΡΙΖΑ δε νομίζω ότι έχει σκοπό να ανακινήσει ένα τέτοιο θέμα σε αυτή τη στιγμή. Σε αυτό το θέμα δε φταίει μόνο αυτός, διότι κάποια θέματα είναι βαθιά ριζωμένα στην ελληνική κοινωνία και δεν λύνονται με υπουργικές αποφάσεις. Για να φύγουν τα ρουσφέτια, χρειάζονται τεράστιες αλλαγές, που υπερβαίνουν κατά πολύ τις δυνατότητες ενός κόμματος όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, διότι χρειάζονται γκιλοτίνες σε αυτούς που έκαναν ρουσφέτια).


Για να μην το κουράζω άλλο (δεν έχω και χρόνο άλλωστε), μια "αριστερή κυβέρνηση" θα μπορούσε ίσως να βοηθήσει σε διάφορους τομείς όπως αυτοί που αναφέρθηκαν πιο πάνω.

Ως αντάλλαγμα όμως, ο καπιταλισμός θα κέρδιζε το εξής:

Πολλοί "ροζ αριστεροί", που τώρα βγαίνουν στους δρόμους, ή γράφουν πύρινα άρθρα σε "εναλλακτικά" ΜΜΕ, θα σταματούσαν να κινητοποιούνται, διότι δε θα ήθελαν να γκρινιάξουν εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ (ειδικά οι δημοσιογράφοι θα σταματήσουν σε τεράστιο βαθμό, γιατί ευελπιστούν ότι θα τσεπώσουν κάποια κρατική επιδότηση από μια "αριστερή κυβέρνηση" του ΣΥΡΙΖΑ. Ο "απλός κόσμος", μόλις δει ότι η κατάσταση του χειροτερεύει, θα το πάρει χαμπάρι, έστω και με καθυστέρηση. Αλλά αυτή η καθυστέρηση είναι κομβικής σημασίας, διότι ώσπου να το πάρει χαμπάρι ο "απλός κόσμος", η ισοπέδωση τους θα έχει προχωρήσει σε τεράστιο βαθμό).


Σημείωση:
Όλα αυτά τα λέω σε ένα "σχετικά καλό" σενάριο, όπου ο ΣΥΡΙΖΑ έχει όντως "αγαθές προθέσεις", και έχει και "διάθεση για κοινωνικές συγκρούσεις με το κατεστημένο" (έστω και σε μικρό βαθμό).


Στην πραγματικότητα όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ήδη δείξει πολλές φορές ότι έχεις στις τάξεις ένα σωρό καιροσκόπους, οπορτουνιστές, κτλ, και παράλληλα έχει δείξει ότι ΔΕΝ έχει σκοπό να συγκρουστεί σοβαρά με κανέναν μεγάλο κεφαλαιοκράτη. Γι' αυτό άλλωστε και ο Τσίπρας κάνει ομιλίες από το Ινστιτούρο Καραμαλή μέχρι...την Αμερική, διαβεβαιώνοντας ουσιαστικά τους ντόπιους και τους ξένους κεφαλαιοκράτες ότι δεν θα τους πειράξει και πολύ, άρα αποτελεί μια καλή εναλλακτική λύση για αυτούς, αν/όταν η σημερινή κυβέρνηση εξαντλήσει τις αντοχές της.

9 comments:

  1. Και ο 'Αλέξης' θέλει να γίνει νέος Ανδρέας. Να ναι καλά τα χαϊβάνια θα τον
    ψηφίσουν και νομίζουν ότι θα αλλάξει τίποτα...

    ReplyDelete
  2. Και όμως...
    'Καλύτερος καπιταλισμός" ΗΔΗ υπάρχει και είναι.. κομμουνιστικός (ή, έστω, σοσιαλιστικός) στην ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ δομή του,
    αλλά (πολύ πιο) ανταγωνιστικός προς τα έξω (=προς την αγορά).
    Ειναι ο συνεταιριστικός κόσμος της Mondragon
    και του Richard Wolff. Ο λεγόμενος και "μικρο-σοσιαλισμός".

    εεεε, τώρα...
    Δεν πα να σκούζει ο κάθε δογματικός,
    ότι ένας τέτοιος μικρο-σοσιαλισμός "δεν μπορεί να υπάρξει" κάτω απο συνθήκες (παγκόσμιου) καπιταλισμού, κ.ο.κ.
    ...Τρίχες ! Η πραγματικότητα (πλήθους πετυχημένων συνεταιρισμών) τον διαψεύδει.
    (με πρώτο χτυπητό παράδειγμα τη Mondragon).

    Μια αριστερή κυβέρνηση μπορεί να κάνει πάααρα πολλά...
    (που ακόμη και μη-αριστεροί θα έκαναν, αν δεν ήταν πουλημένοι, π.χ. όπως έκαναν οι Ισλανδοί)

    ...αλλά ακόμη κι αν δεν κάνει τίποτα, καλύτερη θάναι,
    αν [1] δεν μεροληπτεί ΥΠΕΡ μεγαλο-καπιταλιστών και τραπεζιτών,
    και αν [2] κάνει στοιχειώδη πράματα υπερ συνεταιρισμών.


    ReplyDelete
  3. Y.Γ. Σιγα μην πιστέψουμε τώρα ότι το σοβιετικο μοντέλο ήταν πετυχημένο και ότι [δήθεν] μπορεί ΣΗΜΕΡΑ να εφαρμοστεί, σαν λύση...
    Σιγά μην πιστέψουμε και ότι στις εκλογές θα νικήσει το ΚΚΕ...

    Οπότε, η ωμή πραγματικότητα δείχνει ότι... άλλη λύση απο τον συνεταιριστικό "μικρο-σοσιαλισμό'" δεν θα υπάρξει, για πολλά χρόνια ακόμη.

    Η ΒΙΟ.ΜΕΤ. δείχνει το δρόμο.

    ReplyDelete
  4. Να ρωτησω κατι?Εχω ενα μαγαζακι συνεταιρικα μ ενα φιλο.Ειμαι μικροσοσιαλιστης? Γω.

    ReplyDelete
  5. http://politikespsifides.wordpress.com/2013/07/11/%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE%B1/
    @AnonymousNovember 9, 2013 at 11:37 AM
    2-3 ελευθεροι επαγγελματιες που έχουν μαζί "μαγαζάκι" μπορούν,, φυσικά, να είναι δίκαιοι ο ένας με τον άλλον, αλλά... τίποτε παραπάνω.

    Για να λέμε μια επιχειρηση "μικρο-σοσιαλιστική" πρεπει να μην υπάρχει εκμετάλλευση κανενός, εντός της, αλλά και να είναι περισσότερα τα μελη.
    [Φυσικά δεν γλυτώνουν τα προβλήματα που τους δημιουργεί η _αγορά_, αλλά τουλάχιστον γλυτώνουν το πρόσθετο βάρος του... αφεντικού -χεχε].

    ReplyDelete
  6. Δηλαδη οταν ειναι περισσοτεροι ,γλυτωνουν απ τα προβληματα που δημιουργει η αγορα εν μεσω μονοπωλιων?Πολυ δε περισσοτερο οταν εχουν υποθηκευσει τις τυχον μικροπεριουσιες τους?Κλαψ. Γω.

    ReplyDelete
  7. Ο Καπιταλισμός δεν πρόκειται να ησυχάσει αν δεν εξοντωθεί και το τελευταίο πλάσμα στη Γη...

    ReplyDelete
  8. @AnonymousNovember 9, 2013 at 3:03 PM
    Μία αντι-μονοπωλιακή πολιτική σε μακρο-επίπεδο είναι το απαραίτητο συμπλήρωμα οποιασδήποτε αυτο-οργάνωσης σε μικρο-πολιτικό επίπεδο συναιτερισμών.
    Υπάρχουν τομείς της οικονομίας όπου τα μονοπώλια είναι σαφώς αήττητα (μέχρι να καταργηθούν, κοινωνικοποιηθούν, κλπ.).
    Υπάρχουν όμως και τομείς π.χ. "εντάσεως εργασίας" αντί "εντάσεως κεφαλαίου" όπου συνεταιρισμοί μπορούν να πετύχουν, παρά τις δυσκολίες.
    Και όσο μεγαλύτερος είναι ο αριθμός των μελών, τόσο μεγαλύτερη και η ΣΧΕΤΙΚΗ θωράκιση από τα προβλήματα που δημιουργεί η καπιταλιστική αγορά.
    Αυτό φάνηκε έμπρακτα στην περίπτωση της συνεταιριστικής Mondragon (με δεκάδες χιλιάδες μέλη).

    Παρόλ' αυτά, ακόμη και η Μοντραγκόν αντιμετώπισε σοβαρά προβλήματα πρόσφατα, τα οποία απέδειξαν ότι δεν αρκεί από μόνη της η συνεταιριστική δραστηριότητα,
    χρειάζεται να ληφθούν υπ' όψη πολλά άλλα ζητήματα, μερικά από τα οποία ειναι βαθύτατα πολιτικά.
    Από την σοσιαλιστική πολιτική σε μακρο-επίπεδο κοινωνίας δεν υπάρχει διαφυγή.
    Οι συνεταιρισμοί, αν και υπάρχουν πάρα πολλοί πετυχημένοι, έχουν οπωσδήποτε μεγάλο χάντικαπ λόγω του καπιταλιστικού συστήματος.
    Προς το συμφέρον τους είναι να πολιτικοποιηθούν αριστερότερα...



    ReplyDelete
  9. Υ.Γ. σχετικά λινκ

    http://aboutmondragon.tumblr.com/

    http://coopgeek.wordpress.com/2013/10/30/fagor-updates/

    http://omadeon.wordpress.com/2012/08/16/micro-socialism/

    κλπ.

    ReplyDelete